Είμαστε όλοι εξοικειωμένοι με τον πειρασμό της σοκολάτας και την ιδιότητά της να τα κάνει όλα καλύτερα. Γνωρίζουμε, επίσης, την ενοχή που ακολουθεί όταν υπακούμε σε αυτήν την λαχτάρα. Ωστόσο, μια νέα μελέτη δείχνει ότι ένας 15-λεπτος περίπατος είναι αρκετός για να καταστείλει ακόμη και την πιο απελπιστική επιθυμία για σοκολάτα.
Οι ερευνητές αναζητούν όλο και περισσότερο το μέγεθος της συμβολής του τσιμπολογήματος και των παραγόντων που διακόπτουν την αυτορρύθμιση στην αύξηση των επιπέδων παχυσαρκίας.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι, κατά μέσο όρο, το 97% των γυναικών και το 68% των ανδρών βιώνουν λιγούρες και ότι συγκεκριμένες καταστάσεις, όπως το άγχος ή η στεναχώρια, τείνουν να οδηγούν σε επιθυμία για την κατανάλωσει σνακ με ζάχαρη που είναι πλούσια σε θερμίδες.
Επίσης, μελέτες έχουν δείξει ότι ενώ η κατανάλωση αυτών των τροφίμων συνδέεται με μια άμεση μείωση των συναισθηματικών εντάσεων και της κούρασης, οι επιπτώσεις είναι καθαρά βραχυπρόθεσμες, τόσο με την ένταση όσο και με την κούραση να αυξάνονται μακροπρόθεσμα.
Μερικές μελέτες έχουν δείξει ότι η άσκηση μπορεί να μειώσει τις λιγούρες για τσιμπολόγημα γενικά και για σοκολάτα ειδικότερα. Επειδή η άσκηση μπορεί να ενεργοποιήσει τους ανθρώπους ώστε να νιώθουν πιο θετικοί, οι ερευνητές έχουν αναρωτηθεί αν αυτό είναι ο μηχανισμός που μειώνει την παρόρμηση να καταναλώνουν διεγερτικά για την ρύθμιση της διάθεσης.
Οι ερευνητές πίσω από τη νέα μελέτη, από το University of Innsbruck της Αυστρίας, θέλησαν να διερευνήσουν κατά πόσο η αντικατάσταση της καθιστικής συμπεριφοράς με μία 15-λεπτη φυσική δραστηριότητα είναι αποτελεσματική βοήθεια για την αποδέσμευση από την συνηθισμένη κατανάλωση κάποιου σνακ.
Η ερευνητική ομάδα συγκέντρωσε 47 υπέρβαρα άτομα με μέση ηλικία τα 28 χρόνια που ανέφεραν ότι έτρωγαν σοκολάτα ή κάποιο γλυκό σνακ υψηλής θερμιδικής αξίας σε καθημερινή βάση. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να μην καταναλώνουν τέτοια τρόφιμα για 3 ημέρες πριν χωριστούν τυχαία σε δύο ομάδες.
Οι ερευνητές προκάλεσαν στρες στα άτομα πριν τους προσφέρουν κάποιο γλυκό.
Οι μισοί από τους συμμετέχοντες έκαναν γρήγορο περπάτημα στο διάδρομο, ενώ η δεύτερη ομάδα έπρεπε απλώς να καθίσει ήσυχα για το ίδιο χρονικό διάστημα. Μετά ακολούθησε μια 5-λεπτη παύση και για τις δύο ομάδες και στην συνέχεια όλοι οι συμμετέχοντες έκαναν ένα τεστ που είναι γνωστό ότι προκαλεί υψηλά επίπεδα στρες (the Stroop test).
Στο Stroop test, τα ονόματα των διαφόρων χρωμάτων παρουσιάζονται με διαφορετικό χρώμα (για παράδειγμα η λέξη «μπλε» μπορεί να έχει κόκκινο χρώμα), και οι συμμετέχοντες καλούνται να διακρίνουν μεταξύ του χρώματος των γραμμάτων και του γραπτού ονόματος του χρώματος.
Η επόμενη πρόκληση μπορεί να ήταν ακόμα πιο δύσκολη. Σακχαρούχα σνακ προσφέρονταν στους συμμετέχοντες και καλούνταν να ξετυλίξουν όποιο ήθελαν και να το χειριστούν μέσα σε 30 δευτερόλεπτα. Κατά την διάρκεια αυτού, οι ερευνητές μετρούν τον καρδιακό ρυθμό των συμμετεχόντων και την αρτηριακή πίεση για να μετρήσουν το επίπεδο της επιθυμίας και της «συναισθηματικής διέγερσης».
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το Stroop test προκάλεσε άγχος στους συμμετέχοντες και ότι αυτή η πίεση αύξησε με την σειρά της την λιγούρα για κάτι γλυκό. Ωστόσο, οι συμμετέχοντες που ήταν μέρος της ομάδας που έκαναν διάδρομο ανέφεραν μειωμένη επιθυμία συγκριτικά με την ομάδα που καθόταν.
Ομοίως, οι συμμετέχοντες που ασκούνταν επέδειξαν μικρότερα επίπεδα επιθυμίας ενώ κρατούσαν τα σακχαρούχα σνακ, ενώ η δεύτερη ομάδα έδειξε αυξημένους παλμούς και ισχυρότερη επιθυμία για γλυκό, ενώ χειριζόταν τα σνακ.
«Οι σύντομοι περίοδοι φυσικής δραστηριότητας μπορεί να μειώσουν την λαχτάρα για σακχαρούχα σνακ σε υπέρβαρα άτομα», λένε οι ερευνητές. «Όταν το τσιμπολόγημα έχει καταστεί σύνηθες και ελάχιστα ελέγχεται από τα υπέρβαρα άτομα, η προώθηση σύντομων περιόδων φυσικής δραστηριότητας θα μπορούσε να είναι πολύτιμη για την μείωση της τάσης να καταναλώνουν κατά καιρούς όταν το άτομο είναι ιδιαίτερα ευάλωτο, όπως κατά την διάρκεια στρες και όταν τα σνακ είναι διαθέσιμα.»